• • جهت گیری مناسب در بازار و توجه به بازارمحور بودن محصول و یا مشتری­ محور بودن آن؛

  

• • تمرکز بر ارائه یک محصول در تراز جهانی، در اختیار داشتن یک جهت گیری بین‌المللی در فرایندهای طراحی، توسعه و بازاریابی؛

• • • توجه به فعالیت‌های قبل از توسعه (predevelopment) به معنای تمرین فرایند توسعه محصول و آماده سازی مقدمات برای توسعه پیش از کلید خوردن پروژه اصلی توسعه محصول؛

  

• • تعریف سریع پروژه و محصول؛

• • ارائه و روانه سازی بموقع محصول در بازار؛

• • توجه به ساختار سازمانی مناسب، طراحی و جو سازمانی؛

• اهمیت پشتیبانی مداوم مدیریت ارشد سازمان نه صرفاً به عنوان تضمین کننده موفقیت در فرایند توسعه بلکه به عنوان کمک رسان پروژه توسعه محصول.(کوپر،۲۰۰۳)

با بررسی عوامل شکست و موفقیت در توسعه و تجاری سازی محصولات، نتیجه گیری می شود از عوامل مهمی که در موفقیت یا شکست تجاری سازی یک محصول در یک صنعت می‌تواند مؤثر باشد، ساختار سازمانی و سبک رهبری در سازمان و جو سازمانی می‌باشد. به گفته جین مهمترین کارکرد فناوری نرم ایفای نقش به عنوان یک فناوری فرایند برای انتقال فناوری، تجاری سازی فناوری و صنعتی سازی می‌باشد.

همچنین رشد ناگهانی شرکت های فناوری محور در چند سال اخیر در حوزه هایی ازقبیل میکروالکترونیک، بیوفناوری،ارتباطات، کامپیوتر ارتباط تنگاتنگی با برنامه های تحقیقاتی و دانشگاهی دارد. آشکار است که حوزه های برجسته توسعه کسب وکار فناوری های پیشرفته در ایالات متحده وابسته و مرتبط به دانشگاه های برتر است، و در بسیاری موارد اثبات شده است که ارتباط با یک دانشگاه درجه اول(عالی) و پژوهش محور مزیتی مهم برای بنگاه ها با فناوری های پیشرفته می‌باشد. دانشگاه نقش مهمی را در هدایت تحقیقات، آموزش مهندسان، دانشمندان و مدیران ایفا می‌کند؛ و در ایجاد محیطی که کسب و کار فناوری پیشرفته بتواند رشد و پیشرفت نماید کمک می‌کند. نزدیکی و مجاورت با دانشگاه های خوب لازم به نظر می‌رسد، اما شرط کافی برای توسعه صنایع با فناوری پیشرفته نمی باشد.(براون،۲۰۰۴)

منابع خارجی و داخلی تولید، که از منابع و دارایی های فنی و انسانی مشتق شده است، می‌تواند موفقیت تجاری سازی فناوری را تعیین نماید. این منابع به بنگاه دانش موردنیاز برای پیگیری موفقیت آمیز تجاری سازی فناوری را ارائه می‌دهد. این دانش نیز موفقیت تجاری سازی فناوری را تعیین می کند. اگرچه تجاری سازی فناوری حاصل چندین فرآیندهای سازمانی (به عنوان مثال برنامه ریزی استراتژیک) و انتخاب های استراتژیک( از جمله منابع تولید)، و فرآیندها (به عنوان مثال، برنامه ریزی استراتژیک) می‌باشد، منابع متفاوت تولید به طور چشمگیری بر ابعاد تجاری سازی فناوری به گونه ای مجزا تاثیرگذار است. این اثرات از طریق یکپارچگی و انسجام تعدیل می‌گردند. تولید نقشی کلیدی در تعیین موقعیت رقابتی یک بنگاه بازی می‌کند. منابع داخلی و خارجی بنیادهای قابلیت تولید یک بنگاه هستند. این قابلیت ها تکامل می‌یابد و انعکاس دهنده تغییراتی در مدارهای فناوریک است. این مسیرهای تکاملی بستگی به دانش علمی موجود دارد و با تلاشی برای بهبود عملکرد یک فناوری موردنظر به آن دامن زده شده است. درحالی که این فناوری وارد مرحله جدیدی می‌گردد، برخی شرکت ها عدم تطابقی را بین قابلیت های موجودشان و الزامات موردنیاز برای تجاری سازی موفق فناوری تجربه می‌کنند.یک شرکت با قابلیت های قوی تولید می‌تواند از یک مزیت رقابتی پایدار بهره مند گردد و به عملکرد برتر دست یابد. این قابلیت ها بنگاه را در توسعه محصولات جدید و تسریع در معرفی بازارشان قادر می‌سازد. با این حال، گاهی اوقات عوامل خارجی بازار، منابع تولیدی خاصی را محدود می کند. برخی منابع تولیدی قابل معامله نیست و باید به صورت داخلی ساخته شود.علاوه براین، در بازارهای پویا، اعتمادی منحصر بر منابع داخلی قابلیت های تولید با اشکالاتی جدی مواجه می‌کند. محصولات جدید به طور فزاینده ای پیچیده است و نیازمند قابلیت های چندگانه ای است و شرکت های کمی به طور داخلی این قابلیت را دارا می‌باشند. همچنین توسعه منابع داخلی قابلیت های تولید یک فرایند زمان بر و پرهزینه است که ممکن است سال ها به طول انجامد. پس از مونتاژ، این قابلیت ها باید نگهداری شوند. سیاست های سازمانی مشخص می کند که این قابلیت ها که به روز رسانی می‌گردد، منجر به ناکارآیی می‌گردد. غلبه بر این ناکارآیی ها نیازمند مونتاژ قابلیت ها از منابع جدید داخلی و خارجی است. منابع خارجی تولید که بنگاه را قادر می‌سازد تا قابلیت های موردنیاز را به سرعت توسعه دهد، منجر به انعطاف پذیری و کاهش هزینه ها می‌گردد. قابلیت های خارجی کسب شده همیشه مناسب با فرآیندها و سیستم های داخلی نمی باشد و نیازمند بازآموزی پرسنل و یا تغییر در جریان فرایند تولید می‌باشد. این تغییرات می‌تواند باعث افزایش هزینه عملیات، ایجاد ناکارآمدی و کم کردن سرعت تجاری سازی فناوری گردد.استفاده بیش ازحد از منابع خارجی همچنین می‌تواند سرمایه گذاری ها در توسعه قابلیت های داخلی تولید را کاهش دهد، که می‌تواند موقعیت رقابتی یک بنگاه را تضعیف نماید. این عوامل منافع بالقوه حاصل از کاربرد منابع خارجی یک بنگاه را محدود می‌کند. (براون،۲۰۰۴)

با توجه به گفته جین که مهمترین کارکرد فناوری نرم ایفای نقش به عنوان یک فناوری فرایند برای انتقال فناوری، تجاری سازی فناوری و صنعتی سازی می‌باشد؛ همچنین با توجه به اثرات فناوری نرم بر روی فرایند تجاری سازی و موضوع مورد بررسی در این تحقیق، در ادبیات این موضوع ابتدا فناوری های نرم با ملاحظات مدیریتی و سازمانی مورد بررسی قرار می‌گیرد. در ادامه به بررسی مؤلفه‌ های تاثیر گذار بر فرایند تجاری سازی و مدل های تجاری سازی پرداخته می شود.

۲ـ۴) فناوری های نرم با تأکید بر فرایند مدیریتی:

مهمترین کارکرد فناوری نرم عبارت است از ایفای نقش به عنوان یک فناوری فرایند برای انتقال فناوری، تجاری سازی فناوری و صنعتی سازی. از این دیدگاه می توان به فناوری نرم به عنوان وسیله ای برای انتقال و حتی صنعتی کردن فناوری های دیگر نگریست ‌بنابرین‏ فناوری نرم هم ابزار و هم زمینه نوآوری فناورانه به شمار می رود.