این نهاد با تبیین جنبه‌های علمی و فنی کنوانسیون، سبب می شود که کنوانسیون به درستی به اجرا گذاشته شود. مشارکت در این نهاد برای تمام کشورهای عضو آزاد است. کنفرانس به طور معمول پیش از تصمیم گیری، از مشاوره این رکن بهره می‌گیرد. دز مواردی به صراحت به توصیه های آن در تصمیم خود اذعان داشته است.(refuse,2007,406)
«دبیرخانه»، به موجب ماده ۲۴ کنوانسیون تشکیل شده است که وظیفه اصلی آن فراهم آوردن مقدمات برگزاری کنفرانس های اعضا و نشست های سایر ارکان کنوانسیون و انجام هماهمگی های لازم اداری است. مقر دبیرخانه در مونترال کانادا قرار دارد. دبیرخانه وسایل هماهنگی و ارتباط با سایر کنوانسیون ها و سازمان های بین‌المللی را تهیه می‌کند و اقدامات ضروری برای حضور و مشارکت نماینده کنوانسیون در سایر سازمان های بین‌المللی را فراهم می آورد. طبق ماده ۲۷ «آیین نامه کنوانسیون»، مدیر اجرایی در رأس دبیرخانه مشغول به کار می شود و می‌تواند در تمام کنفرانس های اعضا و سایر ارکان کنوانسیون حضور داشته باشد.
ساز و کار مالی کنوانسیون طبق ماده ۳۹ و در جهت اجرای مفاد بند ماده ۲۱، درباره اعطای کمک به کشورهای رو به توسعه و در پی تصمیم نخستین اجلاس کنفرانس اعضا، تحت
______________________________
۱ Ecosystem approach
اختیار «جف» قرار داده شده است. ۱ ساز و کار مالی مستقلی تا به امروز برای پیشبرد کنوانسیون ایجاد نشده است و از این رو همکاری میان جف و کنوانسیون همچنان ادامه دارد. «ساز و کار اتاق تهاتر» به موجب بند سوم ماده ۱۸ و پیرو مصبات کنفرانس اول و دوم اعضا، برپا گردید. هدف از این سازو کار ، اجرای مواد ۱۶ تا ۱۹ درباره انتقال فناوری، تبادل اطلاعات و همکاری علمی و فنی است. این امر در دبیرخانه کنوانسیون انجام می شود. علاوه بر ارکان اصلی کنوانسیون، کمیته ها و گروه هایی، با اختیارات محدود و معین درباره موضوعات گوناگون نیز، حسب نیاز ایجاد شده اند.
به دلیل پیوستگی و ارتباط بین حفاظت از تنوع زیستی و تالاب به عنوان بستری برای وجود تنوع زیستی، بین دو کنوانسیون تنوع زیستی و رامسر تعاملات و ارتباطات مثبتی حاصل گردیده است.
کنوانسیون تنوع زیستی و کنوانسیون رامسر صرفا به دلیل پیوستگی بین اکوسیستم ها با هم مرتبط نیستند، بلکه در نتیجه پیوندهای سیاسی با هم در ارتباطند.
کنوانسیون رامسر در انجام مأموریت های خود با کنوانسیون تنوع زیستی (CBD) مشترک عمل می‌کنند، زیرا استفاده عاقلانه از تالاب ها به بهره گیری از رهیافت های اکوسیستمی تعیین شده از سوی کنوانسیون تنوع زیستی بستگی دارد. اگرچه کنوانسیون رامسر و تنوع زیستی مرکز توجه و متعاهدین متفاوتی دارند، اجرای هریک از این کنوانسیون ها به لحاظ کردن پیوندهای اکوسیستمی نیاز دارد، بدین طریق تقویت اهمیت تنگاتنگ میان CBDو کنوانسیون رامسر وجود دارد. ۲
پیوند اولیه بین برنامه کاری کنوانسیون تنوع زیستی راجع به جنگل ها و کنوانسیون رامسر مرتبط با آب می‌باشد. اصول راهنمایی قابل انطباق هر یک از این کنوانسیون ها (رهیافت اکوسیستمی کنوانسیون تنوع زیستی و مفهوم استفاده عاقلانه کنوانسیون رامسر)، سیاست های پرداختن به پیوند های اکولوژیکی میان آب، تالاب ها و جنگل ها را در سطح چشم اندازها تسریع می کند.
______________________________
۱ Secretariat of the Convention on Biological Diversity, Handbook of the Convention on Biological Diversity, p. 305
۲ CBD Technical Series. Water, Wetlands and Forests: A Review of Ecological, Economic and polisy Linkages, 2012, No. 47, p.36.
اما، در عمل و در سطح برنامه های کاری کنوانسیون تنوع زیستی، همیشه پیوند های مربوطه یکپارچه نیستند. گستره برنامه های کاری کنوانسیون تنوع زیستی راجع به جنگل ها، اهمیت همکاری در موضوعات خاصی را یادآور می شود، و بنابرین این ضرورت وجود دارد که مشارکت مطلوب تری با کنوانسیون رامسر در محدوده چارچوب مدیریت جنگل به منظور پرداختن به اهمیت پیوند ها با تالاب صورت گیرد. برنامه کاری همچنین از مشارکت کامل ذینفعان مربوطه که از جمله کنوانسیون رامسر است، در اعمال و اجرای برنامه های کاری حمایت به عمل می آورد. برنامه کاری بر این امر اذعان دارد که، علاوه بر پیوندهای اکوسیستمی، بخش عمده ایی از جنگل ها، تالاب ها می‌باشند و بنابرین مشترکاتی راجع به جنگل ها و آب های درون سرزمینی در برنامه های هر دو کنوانسیون قرار می‌گیرد.
به منظور پرداختن به منافع مشترک، هر دو کنوانسیون راجع به یک برنامه کاری مشترک توافق کرده‌اند. این برنامه کاری مشترک بر اتخاذ روش های حمایتی از اهداف و اصول هر دو کنوانسیون تأکید دارد.
گفتار دوم: کنوانسیون حمایت از میراث فرهنگی و طبیعی جهان ۱۹۷۲
به ترتیب تاریخی، این کنوانسیون، دومین معاهده از چهار معاهده حمایت طبیعی جهانی است که مقدم بر کنوانسیون تنوع زیستی است.
این یونسکو بود که چنین ایده ای را مطرح کرد تا میزبان برگزاری مذاکراتی باشد که در هفدهمین اجلاس کنفرانس عمومی آن در سال ۱۹۷۲ به پیش‌بینی دبیرخانه این کنوانسیون تصویب شد.
مشخصه اصلی که توسط یونسکو آماده شده بود، فقط در مورد آثار تاریخی، گروهی از بناها و مکان های با ارزش جهانی، منطبق با وظیفه سازمان های فرهنگی بحث می کرد. از طرفی در همین زمان IUCN در حال تهیه پیش نویس کنوانسیونی برای حمایت از میراث طبیعی بود. مذاکره کنندگان به منظور پیشگیری از تعدد کنوانسیون ها و تعارضات غیر قابل اجتناب، بر سر ملحق کردن مفهوم میراث طبیعی داخل متن کنوانسیون توافق کردند. در نتیجه، میراث طبیعی و فرهنگی برابر قرار گرفت و از دیدگاه جهانیان با ارزش یکسانی شناخته شد. اگرچه تفاوت هایی در ماهیت و تدابیر لازم برای هر یک از انواع میراث به چشم می‌خورد، اما با وصف منحصر به فرد بودن، زمانی که در معرض تهدید جدی یا تخریب بخشی از میراث قرار می گیرند، این تفاوت ها ناچیز جلوه می‌کنند. (کیس الکساندر،۲۶۴،۱۳۸۶)
